BMW F650GS naar "Maroc au L'Ouest" Populair

Reisverslag van Luc, hij ging met een BMW F650GS naar Marokko!

Eén van onze testrijders, Luc uit België is na een gedegen voorbereiding begin januari zijn vooraf getransporteerde blauwe BMW F650 GS uit 2000 achterna gevlogen om een trip door Zuid-West Marokko te maken. Voor het vertrek had Luc zijn F650 GS geheel buitenstebinnen gekeerd om alles te controlen, af te stellen en eventueel te vervangen of aan te passen. De reis werd voorbereid door landgenoot Fred, in BMW off-road kringen zeker geen onbekende. Fred heeft heel wat ervaring in Marokko. Voor Luc was het de eerste keer, zijn eerste reactie na een veilige thuiskomst: "Wat ben ik blij dat ik er bij was!"

Tijdens de reis heeft Luc ook onze ThermoºCool® kleding getest. Die kleding bleek geen overbodige luxe; de temperaturen varieerden van ruim onder nul tot + 25ºC. Onder de 'maten' een paar G650 X Challenge's, een KTM en wat off-roaders met een Japanse motor.
Een lees- en kijk verslag van Luc met schitterende foto's:

Met een BMW F650 naar Marokko! 14 dagen en 5.200 kilometer!

Voor mij was het dus de eerste keer dat ik Marokko bezocht en had al wel verhalen en foto’s gezien van Fred.... maar wat is beter dan ter plaatste eens te gaan proeven van al die verhalen, om de beste indruk te verkrijgen. En er komen heel wat indrukken op die twee weken op je af....  dat gevoel is met geen foto’s of verhaal te vatten.

Zo heb je de grensovergangen die toch de eerste keer een overrompelende indruk geven; een handvol lokale armen komen op je afgestormd om je te willen helpen met de papieren voor een Dirham bij te verdienen. Gelukkig hebben Fred en Jasinto  hier al wat jaren ervaring in, zodoende dat de nodige formulieren op voorhand zijn gemaakt. Zodra de grens gepasseerd is, heb je onderweg nog regelmatig controle posten waar je een formuliertje afgeeft met je gegevens... dus, dat geeft een wat “bigbrother” gevoel.... ze weten perfect van waar je komt en vragen ook waar je naar toe gaat.... alles word genoteerd.

Politie en douane hebben daar nog hoog aanzien van de lokale bevolking, dat voel je en laten de ambtenaren dan ook merken.... ook een heel contrast zo een uniform tegen de kleding van de bevolking, dat straalt macht uit. Toch zijn ze vriendelijk tegen de toeristen... dit zou opgelegd zijn omdat het een bron van inkomen is voor het land.
Het grote deel van bevolking is naar ons westerse gevoel dan ook arm en bedelen kom je er dan ook tegen, alhoewel ze de kinderen in de scholen bij brengen van dat niet te doen, uit vrees dat de toeristen een degout gaat krijgen.

Het rijden op een all road / off rod motor op zich vraagt ook wel heel wat inspanning, we hadden vooraf wel een voorzichtige indeling per dag gemaakt...maar, ginder heeft “moeder natuur” het nog meer voor het zeggen dan je zelf kan vatten.Door de intense regenval van de voorbije maanden was er hier en daar van de "povere wegen" infrastructuur niet veel meer heel gebleven.

Langs de “piste” moest je dikwijls ook een omweg maken.

Zo waren we langs rivierbedingen een paar uur, met zeven man bezig zijn om je moto uit het drijfzand te krijgen.

Door de voorbije regenval was het landschap veel groener en waren er sommige bergflanken bezaaid met bloemen.... volgens de lokale bevolking was dit geleden van 1960, mijn geboortejaar. 

 ......neen, 'nfoto van mijn geboorte heb ik niet : –))))

Zo moest er dikwijls van s ’morgens tot laat in de avond gereden worden om van noord Marokko naar zuid Marokko te reizen en weer op tijd terug te geraken. Op meer dan 5000 km kom je dan ook heel verschillende ondergronden tegen, meer steen dan woestijnzand zoals men zou verwachten.Rivierbeddingen met kilometers aan kiezel en groter gesteente... waarlangs je kleine dorpjes tegen komt met een pracht van een natuur.

Verder kom je daar temperaturen tegen van 0 tot boven de 20 °c....daarom was ik ook blij thermisch ondergoed (ThermoCool van Boxerpower natuurlijk) bij te hebben.

In feite draag ik dat altijd tijdens het motor rijden, maar nu kon ik het ook soms s ’nachts in mijn slaapzak goed gebruiken, want verwarming op een kamer kom je daar maar zelden tegen.

Je mag al blij zijn dat er warm water is voor zich te wassen,

 

maar dat maakt wel dat het avontuur nog langer in je geheugen gegrift staat.

Na een aantal dagen kan je het thermisch ondergoed uitwassen en is het tegen s ’morgens weer fris en droog... daarbij viel het mij op dat de pasvorm blijft perfect tegenover de goedkopere Lidl en Aldi versies die ik in het verleden ook al eens heb geprobeerd (tussen haakjes.... ben er content van). Tijdens de reis hebben we ook nog wat regen gehad en zijn verwarmde handschoenen en vestje geen overbodige luxe tijdens die periode in Marokko, dat komt misschien wat vreemd over, op het Afrikaanse continent rijden met verwarmde kleding, maar het was beslisit geen overbodige luxe!

De Kriega tassen van 10 liter zaten gevuld met reserve voedsel en wisselstukken, die tassen zijn bijna onderweg niet open geweest. Wanneer je de tassen goed opvult of gebruik maakt van passende plastiek dozen blijven ze perfect zitten. Had voor de eerste keer weer te veel mee gesleurd, dus een volgende keer kunnen we een deel thuis laten, zal iets gemakkelijker rijden.

Verder kan je daar onderweg genoeg levensmiddelen aanschaffen.... bieden zit daar in de cultuur en moet men verlegen om zitten...zo spaar je heel wat centjes uit voor een geschenkje voor de thuisblijvers.

De bevolking zelf staat niet graag op foto, brengt ongeluk volgens hun geloof en van politie en douane is het ook riskant om daar een prentje van te maken. Het was een redelijke zware fysieke inspanning gezien mijn leeftijd en het weinig slapen door mijn 25 jaar nachtdienst en daar door ontregeld bioritme. Het ” CarpaalTunnelsyndroom” linker pols heeft daar in de helft van de reis mij ook dikwijls tijdens de nacht naar het plafond laten turen......

Maar....blij dat ik er bij was en voor herhaling vatbaar.

Viola, dat zijn mijn eerste indrukken....  er komen zoveel indrukken per dag op je af dat je ginder s ’avonds al niet goed meer weet waar je s ’morgens bent begonnen.

Veel armoede, zwerfvuil langs de kant....een dode koe dumpen ze daar gewoon langs de kant.  

Als je gehecht bent aan structuur en netheid loop je daar verloren. Het is 100 jaar terug in de tijd, maar daarom niet minder plezant, ik hou er wel van. Een stuk nogalstie kwam ik er ook tegen, daar zie ik de oude Mercedes terug die ik in der tijd als bijberoep verkocht heb aan Marokkanen....ze rijden nog altijd.